1) با فرزندتان با محبت و صمیمانه صحبت کنید، اما در عین حال لحن تان به گونه ای نباشد که از آن، دلسوزی یا ترحم استنباط شود. این تغییر در لحن شما، به طور مستقیم و بلافاصله به رفع مشکل او منجر نمی شود بلکه باید در دراز مدت و با صبر و شکیبایی این مشکل را حل کرد .
2) نحوه گفتار او را مورد تمسخر قرار ندهید یا با نگرانی نشان ندهید که حوصله گوش دادن به او را ندارید.
3) به جای او جمله اش را کامل نکنید؛ بلکه برعکس مشوق او برای حرف زدن باشید. بدین منظور موقعیت هایی را برایش فراهم کنید که شروع به صحبت کند یا در گفت و گویی شرکت کند. در عین حال باید این موقعیت را به صورت طبیعی و نه ساختگی ایجاد کنید تا افزایش دهنده واقعی توانمندی های او باشد.
4) به عواملی که باعث اضطراب یا کاهش اعتماد به نفس او می شود بیندیشید و تلاش کنید تا در بهبود این مشکلات راهنمای مناسبی برایش باشید.
5) از کنترل کردن تمامی برنامه ها و اصطلاحاً نظارت بیش از حد او خودداری کنید گاهی اوقات نگرانی بیش از حد والدین درباره برنامه های روزمره، لکنت در کودکان را تشدید می کند.
سعی کنید زمان هایی را در اختیارش بگذارید که خودش برای آن ها برنامه ریزی کند

مرکز مشاوره ازدواج تست شخصیت تست خانواده مرکز مشاوره خانواده